U zult u misschien hebben afgevraagd wat een boeddhist zoals ik zou doen
en denken tijdens deze Christelijke feestdagen. Verbaast u zich maar
niet dat ik, sinds ik in Nederland woon, elk jaar traditiegetrouw een
mooi versierde kerstboom in huis heb. Ik vier deze Christelijke
feestdagen gezellig mee. Ik krijg immers zomaar een paar vrije dagen van
mijn werkgever. Bovendien wil ik vooral iets vrolijks doen om de
donkere en koude winterdagen aangenaam te maken.
Het is
misschien zelfs gek om te vertellen dat mijn dochter tot voor kort elk
jaar muziek speelde voor een kerstprogramma in een van de kerken in de
stad waar ik woon. Zij doet dit niet meer, omdat zij nu in een andere
stad studeert. Ik ging elke keer met haar mee om de zware harp naar de
kerk te brengen en daarna terug naar huis te vervoeren. En ook ik zong
tijdens het samenzijn uit volle borst de kerstliederen mee met de
aanwezigen. Heb ik hierdoor mijn geloofsovertuiging verloochend? Dat
denk ik niet.
Ik zal dit aan u vertellen. Ik ben in een
boeddhistische familie opgegroeid. In mijn jongere jaren woonde ik in
Saigon, Vietnam, en vierde ik elk jaar samen met vrienden, katholieken
en boeddhisten, de kerstavond. Wij liepen samen met de grote massa van
mensen naar de kathedraal in het centrum van Saigon om de feestelijke
sfeer te proeven. Overal in de stad hingen verlichte lantaarns in de
vorm van sterren. Veel mensen stonden stil bij de prachtig handgemaakte
kerststallen die hier en daar langs de weg stonden, terwijl de
kerkklokken vreedzaam gingen luiden. Het kerstfeest in Vietnam, een land
met een boeddhistische meerderheid is een volksfeest geworden. Net
zoals bij de viering van de geboortedag van Boeddha ging ook bijna
iedereen op straat om de schitterende bloemencorso te aanschouwen.
Ik geloof dat een gezellig samenzijn tussen leden van verschillende
geloofsgemeenschappen een belangrijke bijdrage oplevert voor een vredige
samenleving.
